Over de Tobago Cays hadden we al veel enthousiaste verslagen gelezen. De Tobago Cays waren dan ook ons hoofddoel in de Caribbean, maar omdat de eilanden onbewoond zijn en je dus niet kunt inklaren kun je er niet rechtstreeks naar toe. Na het inklaren op Union Island stond er echter niets meer in de weg om de Tobago Cays aan te doen.
De Tobago Cays is een groep kleine eilandjes die omsloten door koraalriffen in de Atlantische oceaan liggen. Door het samenspel tussen bodem en ondiepte heeft het water een turquoise kleur en samen met de witte door palmbomen omzoomde stranden resulteert het plaatje in een geheel van onwerkelijke schoonheid. Voeg daaraan toe de zeeschildpadden die hier rondzwemmen, de pijlstaartroggen die onder je doorzwemmen, de leguanen die op de eilandjes alles in de gaten houden, en je kunt je voorstellen dat we hier even niet meer wegwillen.
Iedere dag begint met "waar zullen we vandaag gaan snorkelen?" en eindigt met "hoe zullen we vanavond gaan dineren?". Restaurants en winkels zijn hier namelijk niet, maar wel komen er vissers langs met hun vangst en op het strand van het hoofdeiland worden bbq's georganiseerd.
Het water is ondiep in de Tobago Cays, het grootste deel is minder dan 4 meter diep. Het is even wennen voor wat betreft het varen en ankeren maar door het kraakheldere water en witte zand kun je de bodem goed zien. Vanaf het oppervlak zie je de schaduw van de boot op de bodem meebewegen. Omdat het zo ondiep is hoef je ook niet te duiken maar kun je al snorkelend alles zien. Al tijdens het binnenvaren van de Tobago Cays zien we regelmatig zeeschildpadden naar lucht komen happen en later tijdens het snorkelen zien we de zeeschildpadden ook echt om ons heen zwemmen. Ze zwemmen statig, met langzame rustige slagen, maar wij moeten flink ons best doen om ze al zwemmend enigzins bij te houden.
Onder water is het een drukte van jewelste. Boven het witte zand valt het nog wel mee, maar eenmaal bij een rif krioelt het van de bont gekleurde vissen. Hier en daar zien we ook een grote pijlstaartrog, al dan niet zichzelf verstoppend in het witte zand. De grond ligt bezaaid met de beroemde conch-schelpen en witte zee-egels. Werkelijk overal om ons heen zien we voortdurend leven, alsof we in een goed gevuld aquarium rondzwemmen. Het is verboden om hier te vissen dus de onderwaterwereld is niet schuw. Sommige vissen komen ons zelfs nieuwsgierig bekijken. Een enkele keer zien we een kleine haai.
Aan land is het ook zeker de moeite waard. Je bent meestal de enige op het witte strand en je hebt de palmbomen voor het uitkiezen. Wel opletten voor vallende kokosnoten want die veroorzaken wereldwijd veel meer slachtoffers dan haaien. Tussen de struiken en in de bomen zien we overal luierende leguanen.
We bezoeken ook het eilandje Petit Tabac waar een deel van de film "Pirate of the Caribbean" is opgenomen. Het is het strand waar een schat wordt gevonden, geen goud maar een grote voorraad rum. De rum is inmiddels op maar het eilandje is er nog steeds. Het ligt er vol kokosnoten en we nemen er eentje mee voor "onderzoek". Kokosnoten zien er namelijk anders uit dan de "kokosnoten" die bij ons in de winkel liggen. Er hoort een groene schil omheen te zitten en ergens binnenin zit de "noot" die bij ons als "kokosnoot" wordt verkocht. Maar kokosnoten zijn eigenlijk het beste eetbaar zolang de groene schil er nog omheen zit.
Op het hoofdeiland worden beach BBQ's georganiseerd. Je mag je eigen drinken meenemen (maar de geserveerde rum-punches zijn ook niet echt verkeerd) en je krijgt een kreeft en de inhoud van wat conch-schelpen. Als je op de boot eet komt er wel een plaatselijke boat-boy langs die je een vis aanbiedt. Pinautomaten zijn er niet maar gelukkig kunnen we het gemakkelijk een week uithouden met de voorraden die we aan boord hebben. Onze watermaker draait overuren zodat we een week later de Tobago Cays verlaten met meer drinkwater dan we bij ons hadden. Drinkwater gemaakt uit zeewater van de Tobago Cays! Ons volgende reisdoel is Bequia.
We hebben tegen de 1000 foto's gemaakt in de week op de Tobago Cays, haha, echt! In onderstaande slideshow laten we een aantal zien. Ik hoop dat jullie ernaar kijken want het uitzoeken/uploaden was een langdurig werkje.
Previous Next
Zeilers
Op een leuke plek ontmoet je ook vaak leuke mensen. En als het dan om mede-zeilers gaat dan is de kans groot dat je ze later weer ergens opnieuw tegenkomt. Tijdens het schrijven van deze blog zijn we inmiddels al weer wat eilanden verder en zijn we onderstaande mensen tot onze verrassing opnieuw tegengekomen.
We ontmoeten hier Oren en Tanya, een Israelisch stel dat al acht jaar de wereld rondvaart. Ze reizen low budget om hun reis zo lang mogelijk te kunnen volhouden en hebben voor ons waardevolle ervaringen en tips. Ze krijgen of kopen vaak groente in grotere hoeveelheden maar het is allemaal tegelijkertijd rijp en hoe houd je het goed op zee? Ze blijken hetzelfde boek te hebben gelezen als wij en hebben de beschreven oplossing uitgeprobeerd: ze drogen de groente in een zelfgemaakte droogmachine. Ook zij kennen het probleem dat je op de oceaan meestal grotere vissen vangt dan wat er in je koelkast past, maar zij hebben niet eens een koelkast! Ze "wecken" de vis, door de stukken vis in grote glazen potten te stoppen en de potten in een snelkookpan langdurig te verhitten. Wanneer de inmiddels steriele inhoud afkoelt trekt de pot vaccuum en blijft luchtdicht afgesloten en kan de inhoud niet meer bederven. We mogen mee-eten en krijgen gedroogde bananen, mango's en een vissalade gemaakt van een tonijn die ze een half jaar eerder hebben gevangen. Het idee vond ik even wennen, maar het eten smaakt verrukkelijk! We worden overladen met reistips, interessante ideeen en nemen een reisgids voor het Panamakanaal van ze over.
Halverwege ons verblijf op de Tobago Cays zien we de TiSento ankeren, de boot van Bas en Agnes, twee Nederlanders die we nooit eerder hebben ontmoet maar wiens blog we volgen omdat zij een jaar eerder dan wij zijn vertrokken. Natuurlijk varen we even voorbij met onze dinghy en roepen naar ze dat we hun blog kennen. En natuurlijk worden we voor een borrel uitgenodigd. Bas en Agnes hebben voor hun reis meer tijd dan wij en zijn een jaartje in de Caribbean blijven overwinteren. Er volgen wat gezellige borreluurtjes op beide boten.
Tijdens een beach BBQ ontmoeten we de crew van de Zeebink, twee broers, hun vader, en een vriend. Ze zijn net de oceaan overgestoken en de vader gaat een paar dagen later weer naar huis. De jongens hebben andere reisdoelen dan wij maar steeds komt er iets tussen waardoor we ze later iedere keer weer ineens op "onze" volgende bestemming tegenkomen.
Tijdens het beklimmen van een bergje op een van de Tobago Cays eilanden ontmoeten we een Canadese familie die we later op Bequia opnieuw tegenkomen en waar we op Kerstavond op hun Catamaran voor het eten worden uitgenodigd. Maar dat verhaal is iets voor de volgende blog over Bequia.
