De oversteek naar Nieuw Zeeland was niet bepaald zo rustig en gemakkelijk als onze vorige oversteken. Het is een oversteek die door de meeste zeilers liever wordt overgeslagen, maar ja, op Tonga blijven kan niet in verband met het naderende cycloonseizoen...
In Tonga deel 1 namen we jullie mee naar de Vava'u-groep in Tonga; een relatief gemakkelijk en populair vaargebied in Tonga. Ietsje ten zuiden -zo'n 70 mijl zeilen- van Vava'u ligt de Ha'apai-groep en daar nemen we jullie nu mee naartoe.
Met gemengde gevoelens verlaten we Niue waar we het zo naar onze zin hebben gehad. Maar we moeten verder, want het cycloon-seizoen is in aantocht en voor dat dit losbarst willen we, net als alle andere cruisers, een veilige schuilplaats hebben bereikt. Voor ons zal die schuilplaats Nieuw Zeeland zijn, een land dat door de meeste cruisers wordt gekozen om het gevaarlijke zomerseizoen uit te zitten. Na Niue is dan Tonga de meest voor de hand liggende bestemming alvorens af te zakken naar Nieuw Zeeland. Tonga een "tussenstop" noemen zou onrecht doen aan Tonga: Het land heeft veel te bieden, vooral op het gebied van natuurschoon (zowel onder als boven water) en uiteraard de inmiddels bekende Polynesische vriendelijkheid.
O hadden we maar meer tijd om dit grote mooie gebied langer te ontdekken!
Onderweg vanaf Suwarrow naar Tonga is het maar een kleine omweg naar Niue. Omdat we wel van een omweg houden besluiten we een kijkje te gaan nemen op Niue, ook al hebben we nog nooit gehoord van dit kleinste land ter wereld. De omweg bleek een goede keus; Niue verrast ons aangenaam!
In alle voorgaande blogs sprankelt ons enthousiasme. Maar een enkele keer kan het, zelfs in de Pacific, wat tegenzitten en komen we terecht op een plek waar het minder leuk is dan we dachten. Voor alle eerlijkheid nu dus ook een keer een verslag van een tegenvaller.
We kijken terug op een jaar lang onderweg, maar we kijken ook vooruit. We besluiten om, eerder dan gepland, onze reis te beeindigen, maar dat is niet het enige besluit...
De Societies zijn qua landschap onwaarschijnlijk bevoorrecht. Ze vormen een combinatie tussen de weelderig begroeide imposante bergen van de Markiezen met daar omheen een lagune zoals de Tuamotus die door een rif aan de buitenzijde wordt begrensd.
Tuamotu wordt ook wel the dangerous archipelago genoemd en dat is niet voor niets. Keihard stenig en scherp koraal dat onverwachts stijl en grillig omhoogrijst vanuit de bodem van de zee en alsof dat niet pikant genoeg is, gaat daar nog een sausje met pittige en onvoorspelbare stromingen overheen. Maar eerlijk is eerlijk, sinds de tijd van GPS is het leven van de schipper een stuk minder onzeker in deze archipel (want je weet tenminste waar je precies bent, ook als het volledig bewolkt en donker is!) en al met al is het risico aanvaardbaar en de aantrekkingskracht groot... Want Tuamotu is ook: kristalhelder water, grote lagunes waar je heerlijk kunt ankeren. Koraalrijk, visrijk, haairijk, kokosnoten op onbewoonde eilandjes (motu), afgelegen, onbedorven, palmbomen met witte stranden.
Het hele jaar door mooi weer, vrolijke en gastvrije mensen, geen straatvuil, dramatisch mooie bergen met weelderige begroeiing. Je eten pluk je van een boom of uit het water. Dansen, zingen. Het paradijs bestaat!
Luilekkerland bestaat! De Markiezen zijn een groep eilanden waar al je eten te rapen, plukken of gemakkelijk te vangen is, waar je geen kans krijgt om je geld uit te geven omdat niemand geld wil aannemen, waar de mensen vriendelijk, gul en artistiek zijn, en zingen, dansen en feesten hoog in het vaandel staan.
Hoe we zonder het te beseffen aan een oversteek van 4000 zeemijlen begonnen nadat er ineens een weergat ontstond. Hoe we dachten alleen maar naar de Galapagos te gaan varen wat uiteindelijk heel anders uitpakte. Hoe we niet welkom waren op de Galapagos maar in een verblijf dat korter duurde dan een etmaal toch op een groot feest terechtkwamen. Hoe de Banana-Balad ontstond. En meer.