De oversteek bevalt ons nog steeds prima, de vorige keren zagen we zo'n oversteek een beetje als noodzakelijk kwaad, maar nu zitten we prima in ons ritme. Met zonsondergang gaat Ilona naar bed. zonsondergang is prima overzichtelijk; rond 6 uur 's avonds. Omdat we de zon achterna reizen is dat iedere dag 10 minuten later, tegen de tijd dat de zon om half 7 ondergaat verzetten we de klok en dan gaat de zon ineens weer om half 6 onder. In die tijd hou ik met onder andere bezig met het emailritueel, wat gemakkelijk langer dan een uur kan duren. Mijn dienst duurt dan tot 2 uur 's nachts, daarna mag Ilona het overnemen en ga ik naar bed. Om 6 uur, met ongeveer dezelfde afwijking als 's avonds, komt de zon weer op, niet lang daarna word ik wakker en dan beleven we, na eventueel wat zeiltechnische handelingen, het hoogtepunt van de dag: het kortegolf radionetje met de andere overstekers. Het radionetje dient onder andere om wat greep op de zaken te houden; om ons heen is niets dan water, helemaal niets waaraan je zou kunnen afleiden dat je ook nog ergens heen gaat of dat er uberhaupt nog wel een "ergens" bestaat. Elke dag ziet de wereld er weer precies eender uit. Op het radionetje meldt elke boot haar positie, we schrijven de lattitude en longitude ijverig op, de netleider herhaalt het nog een keer, dan wachten we tot de boten die het niet goed konden ontvangen het met de hulp van een tussenstation alsnog goed hebben kunnen overnemen, dan worden de weersomstandigheden genoemd, en dan is de volgende boot aan de beurt. Al met al duurt het ritueel een uur, waarbij onder andere ook nog de rijping van de groen ingekochte bananen wordt besproken, en daarna zijn we nog even zoet met het invoeren van al die gegevens in onze boordcomputer, die vervolgens de posities van al die andere boten op onze kaart toont. Die kaart, een soort TomTom, ziet er dan wat minder saai uit; geen leeg scherm meer met alleen in het midden onze eigen boot, maar rondom, vooral achter, onze boot nog een verzameling stipjes wat de boten van de anderen moet voorstellen. Zo lijkt er dan toch iedere dag wat te zijn veranderd. De boten lijken, afhankelijk van onze zoom-instelling, vlakbij, maar in werkelijkheid zit er meestal honderden mijlen afstand tussen de boten. Op de AIS zien we niets, de marifoon zwijgt in alle toonaarden, en met onze eigen ogen hebben we al sinds ons vertrek geen enkele boot meer gezien. Na het radionetje doet Ilona een dutje, en om 2 uur 's middags ga ik nog wat bijslapen. Om een uur of 4 er weer uit, en dan hebben we nog twee uur samen voordat Ilona weer te kooi gaat. De dag vliegt voorbij! Af en toe 's nachts radiocontact met een bevriend zendamateur vlak bij huis; dan lijkt de wereld ineens toch weer klein te zijn. Die kortegolf blijft toch een fascinerend iets. Vandaag tonijnsalade gegeten! Nooit gedacht dat dit te maken zou zijn met de ingredienten die we aan boord hebben, Ilona is wel een kei in die dingen! De tonijnsalade smaakte zelfs beter dan die uit een winkel.
Info, UTC: 2016-04-29 04:13, Local timezone: UTC-8, Speed: 5.4 knots, Heading: 247
