We vertrekken vanaf Sint Maarten terwijl de weersomstandigheden best pittig zijn (best veel wind en buien), dat weten we en vinden we niet erg omdat we gewoon echt verder willen en de oversteek naar Bonaire ook niet zo heel veel voorstelt. We vertrekken voor het eerst met een rolfok (met zeil!) op onze voorstag. De eerste dag gebruiken we hem nog niet; onze boomfok heeft een veel beter profiel. Maar tegen de avond ontwikkelen zich squalls, dat zijn geisoleerde tropische regenbuien waar veel harde wind in zit. De een na de ander passeert ons, wat lastig is omdat je tijdens zo'n squall weinig zeil wilt voeren, maar er tussenin als de wind weg valt weer vol zeil wilt. We bergen de boomfok en rollen de rolfok uit. We kunnen nu door aan een lijn te trekken het zeil gewoon gedeeltelijk oprollen en dat werkt inderdaad erg prettig. De volgende dag komen we in het gebied met wind van 25-30 knopen en dat blijft de rest van de reis zo. We willen niet sneller dan 5.8 knopen varen omdat we anders te vroeg aankomen in Bonaire. Een dag eerder aankomen zou ook kunnen, maar dan moeten we dik 7 knopen gemiddeld varen, en dat lijkt ons wat tricky omdat als de wind de laatste dag inzakt we alsnog 's nachts op Bonaire aankomen en bovendien willen we met dit onstuimige weer niet teveel zeil voeren. Ok, dus zeil minderen tot we zo'n 5.5 tot 6 knopen doen. Met alleen dubbel gereefd grootzeil gaan we net iets te langzaam, maar met meer zeil gaan we te snel. We rollen dus de rolfok een stukje uit tot we net de gewenste snelheid hebben. En dat is soms niet meer dan de oppervlakte van een beddenlaken maar het werkt goed.
Door de langdurig harde wind zijn de golven steeds hoger geworden en Vanwege onze koers lopen ze min of meer van de zijkant op ons in. Sommige golven breken tegen of onder de boot, je hoort ze van ver aan komen denderen en iedere keer als er een extra hoge komt, is het spannend wat die zal doen. Omweg doet het uitstekend en laat ons zien dat ze dit gemakkelijk kan. Vier dagen na vertrek varen we 's ochtends Bonaire binnen. Het hele stuk naast Bonaire ruiken we de vegetatie die een bijzonder lekkere geur over de zee verspreidt. Soms ruiken we het land eerder dan dat we het zien!
We willen niet in de haven liggen maar op de ankerplek. Hoewel ankerplek: er is hier nauwelijks zandbodem en ze hebben hier, om het koraal te beschermen, verboden om te ankeren en in plaats daarvan worden er moorings aangeboden. Dat zijn permanent aan de bodem verankerde kabels met een drijvende boei waar een lus aan zit. Aan deze lus kun je je boot vastleggen. Het effect is hetzelfde; de boot blijft op dezelfde plaats op de zee drijven maar het koraal raakt niet beschadigd. De procedure is alleen wel wat anders want in plaats van het anker te laten vallen moeten we nu proberen om met een bootshaak de lus op te vissen terwijl we er naast varen. Het waait nu meer dan 30 knopen en we moeten onder die omstandigheden naar een vrije mooring varen, de boot stilleggen, de mooring opvissen en er een lijn aanknopen voordat de boeg van de boot wegwaait. Complicatie is dat eenmaal in de buurt van de mooring deze uit het zicht raakt voor onze helmsvrouw Ilona en ze dus moet sturen op mijn aanwijzingen. Gelukkig lukt het bij de eerste poging en we voelen ons echte pro's. We zijn in Bonaire!
Bonaire is meer Nederland dan de andere "Nederlandse eilanden" die we hebben aangedaan. Na het inklaren ontdekken we gelijk een snackbar, gewoon een echte snackbar waar ze patatje oorlog, kroketten, en ander typische Nederlands spul verkopen. Het lukt ons tijdens ons verblijf nauwelijks om eraan te wennen dat we hier gewoon onze vragen in het Nederlands kunnen stellen maar Nederlands is toch echt de norm hier! We gaan winkelen en ontdekken een Jumbo en een Albert Heijn, en zelfs de producten zijn dezelfde als in Nederland. Het enige dat afwijkt is het bordje bij de kassa "Wij accepteren geen Euro's" maar voor de rest is het gewoon Nederlands allemaal. We vinden het heerlijk om echte Nederlandse drop en ontbijtkoek te kopen maar het is in de Albert Heijn wel heel erg dat er echt geen lokale producten te koop zijn (of op zijn minst producten uit buurtlanden), alles komt uit Nederland, goed voor het milieu is dit natuurlijk niet!
Op Bonaire liggen er verschillende duikclubs en natuurlijk ligt er eentje vlak bij onze boot. We gaan erheen en zijn aangenaam verrast door de goede faciliteiten. Je kunt een kaart kopen waarmee je omgerekend voor 6 dollar per keer je duikflessen kunt laten vullen en je duikspullen mag je gratis spoelen en ter plaatse laten drogen en hangen tot je ze weer wilt gebruiken. En het wordt nog mooier: terwijl je fles voor de zoveelste keer gevuld wordt die dag, krijg je ook nog eens een kop koffie en advies over waar je het beste kunt duiken en dat is fijn want er zijn nogal veel duiklocaties op Bonaire. Ze hebben ook een duikgids waar alle plekken instaan en we zoeken er een paar interessante uit. We beginnen met de duikplekken die het verste weg liggen en huren voor twee dagen een auto. De auto's die ze hier verhuren zijn bijna allemaal pick-uptrucks met dubbele cabine en in de laadbak een rek voor duikflessen. Reuze handig dus allemaal. Onderweg zien we gelijk het hele eiland, waarbij het meer met de roze flamingo's en de zoutwinning de meest opvallende onderdelen vormen. Het mooiste is hier het duiken en dat is hier echt mooi. Hoewel de meeste Caribische vissen ons inmiddels bekend voorkomen zien we toch iedere keer weer wat nieuws. We liggen met Omweg boven het koraalrif en we duiken dus ook enige malen vanaf de boot. Omdat we de duikspullen nu toch tevoorschijn hebben gehaald ontdoen we ook gelijk het onderwaterschip van alle aangroei, en dat trekt ook weer de aandacht van de vissen om ons heen: de hele tijd zwemmen er doktersvissen en andere bontgekleurde schepsels om ons heen.
Een hoogtepunt is een nachtduik vanaf Omweg waarbij we ineens heel veel andere zeedieren zien. Twee enorme Tarpons gebruiken ons licht om te jagen en ze zwemmen voortdurend vlak om ons heen. Grote morenes, waarvan je overdag meestal alleen een dikke kop weggestopt ziet zitten als je goed in holtes kijkt, zijn nu aan het jagen maar ze verdwijnen toch ook gauw een holte in als we ons licht op hen schijnen. Het is ook echt grappig om te zien dat de vissen 's nachts een heel ander ritme hebben dan overdag; sommigen zitten in holletjes verstopt, anderen zien we helemaal niet meer, weer anderen (zoals de Parrotfish) liggen nu gewoon hupsakee op hun zij te slapen op het zand en sommigen gedragen zich hetzelfde als overdag maar dat is wel de minderheid. Mega zee-egels komen ineens uit hun (slechte) verstopplaatsen tevoorschijn en bewegen zich voort over de grond, snoepend van de algen. Verder zien we nu grote slakken, gestreepte alen (lijkt op zeeslang), enzovoorts! Last but not least: de fonkelende algen zijn er ook weer, niet zo ontzettend veel en fel als toen op La Gomera of Santo Antao maar magisch is het nog steeds; we zijn net duikende tovenaars :-D
Hongerige leguanen
©
Ilona Kooistra Bonaire, marinaHier zie je een stel hongerige leguanen die ik eten geef. Dit is de eerste keer, ik heb het nooit eerder gedaan dus ik ben niet zo op mijn gemak en lijk hierdoor een vreselijk stadsmiepje in plaats van iemand die dol is op dieren :-D
Voordat we vertrekken, tanken we de boot vol op de marina. Daar zien we ineens vier leguanen, waarvan er drie brutaal lijken te zijn. Ik (Frans) daag Ilona uit om te proberen om ze uit de hand te laten eten, ik ben benieuwd of ze dat durft. De leguanen blijken hongerig en niet bang uitgevallen te zijn!
Ook op Bonaire blijven we weer iets langer dan gepland, maar nu moeten we toch echt verder richting Panamakanaal. Vlakbij het Panamakanaal ligt Kuna Yala, beter bekend als de San Blas eilanden en dat is nu ons volgende reisdoel waar we ons erg op verheugen. Het is ruim 800 mijl dus we rekenen op een kleine week varen. Je kunt bij deze oversteek niet zomaar vertrekken, de zee is hier berucht en de winden vaak heel hard. We houden het weer al weken bij en zien nu een heel goed mooiweersgat, de eerste sinds we het bijhouden, dus we gaan ervoor.
Hieronder gaat het verhaal van Bonaire met de foto's verder in de slideshow. We laten lang niet alles zien, hier is een kleine greep: